

Een debiteur die niet kan betalen: iedere ondernemer krijgt ermee te maken. Vaak stelt een klant met financiële problemen – veelal in overleg met zijn bank – een regeling voor, waarbij iedere crediteur een deel van zijn vordering prijsgeeft. En, “in ruil” daarvoor verschaft de bank nieuw krediet en vraagt de klant zijn eigen faillissement niet aan. Vaak is het moeilijk om alle crediteuren mee te krijgen. Op 6 oktober 2020 is de Wet homologatie onderhands akkoord, de “WHOA”, aangenomen. In deze wet is een bijzondere variant van zo’n schuldeisersakkoord geregeld, die het gemakkelijker kan maken om zo’n overeenkomst met de schuldeisers voor elkaar te krijgen.
Het doel van de wet is de mogelijkheden te vergroten voor een herstructurering zonder dat faillissement hoeft te worden aangevraagd. De WHOA kan uitkomst bieden voor ondernemingen die failliet dreigen te gaan door de coronacrisis. In de WHOA kan een overeenkomst met schuldeisers worden afgedwongen, ook als niet alle schuldeisers akkoord gaan. De schuldeisers die de overeenkomst niet aanvaarden, zijn dan toch gebonden aan de voorwaarden.In de huidige situatie, als je debiteur een overeenkomst aanbiedt, geldt: als je niet akkoord gaat, dan behoud je je vordering. Wat moet je weten over de WHOA?
De WHOA is bedoeld voor bedrijven waarvoor “redelijkerwijs aannemelijk is” dat de schulden niet meer kunnen worden voldaan. Feitelijk is dit een situatie waarin een faillissementsaanvraag (bijna) onvermijdelijk is.
Door gebruik te maken van de WHOA, kan het faillissement worden voorkomen. Met toestemming van de rechter wordt een schuldeisersakkoord opgelegd aan de schuldeisers, zodat de schuldenlast wordt verminderd.
De kern van de zaak is dat een akkoord de inhoud wijzigt van de overeenkomsten die de schuldenaar heeft met zijn schuldeisers: Door wijziging van de voorwaarden worden de opeisbare schulden verminderd. Een WHOA-akkoord kan worden aangeboden aan alle schuldeisers, of aan een gedeelte van de schuldeisers.
Welke wijzigingen worden voorgesteld aan de crediteuren, kan de schuldenaar zelf kiezen. Het kan gaan om een afslag op de vordering van de crediteur, maar er kunnen ook creatievere oplossingen worden geboden. Bijvoorbeeld: de crediteur verkrijgt een aandeel in de onderneming in ruil voor vermindering van de schuld van de debiteur. De WHOA kan overigens niet worden toegepast op arbeidsovereenkomsten.
Voor een bedrijf in moeilijkheden zou wel eens een groot voordeel van de WHOA kunnen zijn dat aan de rechter kan worden verzocht om een afkoelingsperiode in te stellen. Tijdens de afkoelingsperiode kunnen de schuldeisers geen verhaalsmaatregelen treffen richting de schuldenaar. Zo wordt voorkomen dat bij bekendmaking van de financiële problemen, crediteuren het treffen van maatregelen als drukmiddel kunnen gebruiken om voor zichzelf een betere deal te bereiken.
De afkoelingsperiode is ten hoogste twee keer vier maanden.
Een essentieel onderdeel van de wet is de indeling van schuldeisers in groepen. De crediteuren aan wie een akkoord wordt aangeboden, kunnen worden ingedeeld in verschillende “klassen”, waarbij aan iedere klasse eigen voorwaarden kunnen worden aangeboden. Op grond van de wet moeten schuldeisers die in een faillissement niet dezelfde positie innemen, in een eigen klasse worden ingedeeld. Bijvoorbeeld: Crediteuren met een zekerheidsrecht en crediteuren zonder zekerheidsrecht hebben een eigen klasse, en aandeelhouders ook.
Voor iedere klasse geldt dat het akkoord door die groep is aangenomen als de schuldeisers die voor het akkoord stemmen gezamenlijk twee derde van de totale schuld in hun klasse vertegenwoordigen.
En, wordt in een klasse voor het akkoord gestemd, dan komt het akkoord voor goedkeuring door de rechtbank in aanmerking, zelfs als in andere klassen tegen het voorstel wordt gestemd. Op deze manier kan het akkoord dus worden opgelegd aan schuldeisers die daar niet mee hebben ingestemd.
Als ten minste één klasse van schuldeisers met het akkoord heeft ingestemd, kan de schuldenaar of de herstructureringsdeskundige de rechtbank verzoeken om homologatie (bevestiging) van het akkoord. Als de rechtbank de overeenkomst met de schuldeisers heeft gehomologeerd, is iedere schuldeiser aan wie het werd aangeboden daaraan gebonden. Let op: belangrijk is dat de rechter de homologatie ook kan weigeren, op een van de speciaal in de wet genoemde gronden.
De schuldenaar die een akkoord voorbereidt, kan zelf kiezen of dit een openbaar of een besloten proces is. Het lijkt misschien voor de hand liggend dat iedere schuldenaar liever een besloten procedure volgt. Maar hieraan zijn belangrijke gevolgen verbonden. Op grond van internationale verdragsregels worden beslissingen in een openbare procedure internationaal erkend. Dit geldt niet voor beslissingen uit de besloten procedure. En er zijn meer complicaties verbonden aan de keuze voor openbaar/besloten. Laat je daarom hierover altijd goed adviseren als je een internationaal bedrijf hebt.
Vragen over de Wet homologatie onderhands akkoord? Neem dan contact op met een van onze ondernemingsrechtadviseurs.
Laten we snel kennismaken!