Wetsvoorstel Vbar ingediend

Op 7 juli 2025 heeft demissionair minister Van Hijum van Sociale Zaken en Werkgelegenheid het wetsvoorstel Vbar ingediend: Wet verduidelijking beoordeling arbeidsrelaties en rechtsvermoeden (Vbar), officieel ingediend bij de Tweede Kamer.

Het voorstel beoogt meer helderheid te scheppen over de kwalificatie van arbeidsrelaties, met name het onderscheid tussen werknemers en zelfstandigen. In eerdere updates van Crowe Peak is dit voorstel al meerdere keren besproken en nu wordt wederom een belangrijke stap gezet richting wetgeving.

Wat ging vooraf aan dit wetsvoorstel?

Het oorspronkelijke wetsvoorstel kende een hiërarchie in de beoordelingscriteria, waarbij het gezichtspunt extern ondernemerschap. Pas als de werkafspraken geen duidelijkheid boden, vond men het externe gedrag van de werkende relevant. De Raad van State uitte in november 2024 stevige kritiek op deze benadering. Volgens het advies zou het voorstel slechts beperkt bijdragen aan het tegengaan van schijnzelfstandigheid.

Daarnaast oordeelde de Hoge Raad in het zogeheten Uber-arrest (februari 2025) dat er in het huidige recht geen rangorde bestaat tussen de gezichtspunten bij de beoordeling van een arbeidsrelatie. Dit arrest onderstreepte dat men alle relevante omstandigheden, waaronder ondernemerschap gelijkwaardig moet meewegen. Omdat het wetsvoorstel het bestaande recht wil codificeren, paste men het aan.

De rol van extern ondernemerschap in het aangepaste voorstel

In het wetsvoorstel van 7 juli 2025 is de rangorde van gezichtspunten losgelaten. Extern ondernemerschap wordt voortaan direct meegenomen in de beoordeling van de arbeidsrelatie. Dit omvat gedragingen buiten de directe werkrelatie, zoals het actief werven van klanten of het voeren van een eigen merk. De minister benadrukt dat het wetsvoorstel geen nieuwe criteria introduceert, maar de bestaande rechtspraak verduidelijkt en structureert.

Rechtsvermoeden van werknemerschap blijft overeind

Een belangrijk onderdeel van het wetsvoorstel is het: rechtsvermoeden van werknemerschap. Dit houdt in dat werkenden die minder dan een vastgesteld uurtarief verdienen (in 2025 is dat €36) vermoed worden te werken op basis van een arbeidsovereenkomst. Als zij zich op dit vermoeden beroepen, ligt de bewijslast bij de opdrachtgever om aan te tonen dat er géén sprake is van een arbeidsovereenkomst. 

Het rechtsvermoeden heeft overigens uitsluitend civielrechtelijke werking en werkt niet rechtstreeks door naar de fiscaliteit en socialezekerheidswetgeving. Uiteraard is dit anders nadat er succesvol een beroep is gedaan op het rechtsvermoeden. De grens van het minimale uurtarief voor het rechtsvermoeden wordt tweemaal per jaar aangepast en is gekoppeld aan het wettelijk minimumloon. Het rechtsvermoeden geldt expliciet niet voor werkzaamheden uitgevoerd voor particulieren, die niet handelen in de uitoefening van een beroep of bedrijf. Dit betekent dat bijvoorbeeld schoonmaakwerkzaamheden en klusdiensten bij particulieren niet onder het rechtsvermoeden vallen.

Vervolgstappen

Het wetsvoorstel zal nu worden behandeld door de Tweede Kamer. De beoogde inwerkingtreding is 1 juli 2026, mits de Tweede en Eerste Kamer instemmen en onder voorbehoud van uitvoerbaarheid door de Belastingdienst. Er geldt geen overgangsrecht, wat betekent dat de regels direct van kracht zijn vanaf de ingangsdatum.

Let op! Geen gevolgen voor handhaving

De aanpassing van het wetsvoorstel verandert niets aan de huidige praktijk van handhaving. Sinds januari 2025 controleert de Belastingdienst weer actief op schijnzelfstandigheid, op basis van de Wet Deregulering Beoordeling Arbeidsrelaties (Wet DBA). Organisaties die met zzp’ers werken doen er verstandig aan om tijdig te toetsen of die relaties voldoen aan de actuele juridische kaders. Een analyse aan de hand van de negen criteria biedt inzicht en verkleint risico’s. Wil je zekerheid over de situatie van jouw organisatie? Laat je dan juridisch adviseren .